Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

I pray

  • 1 Ora et labora

    Pray and work. (St. Benedict)

    Latin Quotes (Latin to English) > Ora et labora

  • 2 Ora pro nobis

    Latin Quotes (Latin to English) > Ora pro nobis

  • 3 quisnam

    quisnam, quaenam, quidnam, pron. interrog. [quis-nam], who, which, what pray (class.).
    I.
    In direct interrogation:

    quisnam igitur tuebitur P. Scipionis memoriam mortui?

    Cic. Verr. 2, 4, 36, § 80:

    sed earum artificem quem? Quemnam?

    id. ib. 2, 4, 3, § 5: cruciatur cor mihi et metuo. Ca. Quidnam id est? Plaut. Trin. 5, 2, 45:

    sed quidnam Pamphilum exanimatum video?

    for what pray? why pray? Ter. And. 1, 4, 7; id. Ad. 3, 2, 7; id. And. 2, 6, 18:

    quisnam igitur liber?

    Hor. S. 2, 7, 83.— Sometimes joined, pleon., with num:

    num quidnam amplius tibi cum illā fuit?

    pray had you nothing further to do with her? Ter. And. 2, 1, 25:

    num quisnam praeterea? nemo est,

    any body else? Cic. Rosc. Am. 37, 107:

    num quidnam, Crassus inquit, novi?

    is there any thing new? id. de Or. 2, 3, 13.—

    Sometimes separated: in aedibus quid tibi meis nam erat negoti?

    Plaut. Aul. 3, 2, 13:

    quid tu, malum, nam me retrahis?

    id. Rud. 4, 3, 8; id. Bacch. 5, 1, 26.— Quisnam as fem.:

    quis ea est nam optuma?

    Plaut. Aul. 2, 1, 16.—

    In the poets nam sometimes stands before quis: nam quae haec anus est?

    Ter. Phorm. 5, 1, 5:

    nam quis te nostras Jussit adire domos?

    Verg. G. 4, 445. —
    II.
    In indirect discourse:

    reviso, quidnam Chaerea hic rerum gerat,

    Ter. Eun. 5, 4, 1:

    ut sciam num quidnam afferat, etc.,

    id. And. 1, 4, 8:

    miserunt Delphos consultum, quidnam facerent de rebus suis,

    Nep. Them. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > quisnam

  • 4 precor

        precor ātus, ārī, dep.    [prex], to ask, beg, entreat, pray, supplicate, request, call upon, beseech, sue: ita, ut precamini, eveniat: fata deūm flecti precando, V.: sororem dedisse Prusiae precanti, to the prayers of Prusias, L.: patris, precor, miserere, V.: Parce, precor, fasso, O.: di, ad quos precentur ac supplicent, at whose altars, L.: teque, Iuno, precor atque quaeso: quid veneramur, quid precamur deos: Nyctelium patrem precare, O.: haec precatus sum: veniam, V.: date quae precamur, H.: bona omnia populo R., L.: mortem, O.: quod precarer deos: quod deos precati eritis, L.: pro propinquo suo, Cu.: pro nobis mitte precari, O.: precor ab iis, ut patiantur, etc.: deos, ut, H.: venerunt precantes, ut a caedibus parceretur, L.: precare ne iubeant, etc., O.: quo minus ambo unā necaremini non precarere: Hoc quoque, dux operis, moneas, precor, O.: tandem venias precamur, H.: hoc a deis immortalibus precari, ut, etc., N.: a quibus bona precaremur, ab iis, etc.: numquam placidas esse precarer aquas, O.: tua esse precor, O.— To wish for, invoke upon, wish: ut sui cives salutem precentur: seram immortalitatem regi, Cu.: vobis mala: quod tibi evenit, ut omnes male precarentur, uttered curses.
    * * *
    precari, precatus sum V DEP
    beg/implore/entreat; wish/pray for/to; pray, supplicate, beseech

    Latin-English dictionary > precor

  • 5 comprecor

    comprecari, comprecatus sum V DEP
    implore, invoke (gods); supplicate, pray that; pray for; pray to

    Latin-English dictionary > comprecor

  • 6 conprecor

    conprecari, conprecatus sum V DEP
    implore, invoke (gods); supplicate, pray that; pray for; pray to

    Latin-English dictionary > conprecor

  • 7 orans

    ōro, āvi, ātum, 1 (orassis for oraveris, Plaut. Ep. 5, 2, 63), v. a. and n. [1. os, to speak]:

    oro ab ore,

    Varr. L. L. 6, § 76 Müll.
    I.
    In gen. (so obsol.):

    orare antiquos dixisse pro agere testimonio est, quod oratores dicti et causarum actores et qui rei publicae mandatas causas agebant,

    Fest. p. 198 Müll.:

    bonum aequumque oras,

    Plaut. Most. 3, 1, 151:

    talibus orabat Juno,

    Verg. A. 10, 96.—
    II.
    In partic.
    A.
    To treat, argue, plead (as an ambassador, advocate, etc.; class., but very rare; cf.

    ago): REM VBI PAGVNT ORATO, Fragm. XII. Tab.: matronis ipsis, quae raptae erant, orantibus,

    i. e. at their mediation, Cic. Rep. 2, 7, 13:

    causam capitis,

    to argue, plead, id. Brut. 12, 47:

    orandae litis tempus accommodare,

    id. Off. 3, 10, 43:

    si causa oranda esset,

    Liv. 39, 40, 6:

    causas melius,

    Verg. A. 6, 849:

    cum eo de salute suā agit, orat atque obsecrat,

    treats, speaks, Caes. B. C. 1, 22:

    causam dixit et ipse pro se oravit,

    plead his own cause, Liv. 39, 40, 12.—
    2.
    Of oratorical speaking, eloquence (freq. in Quint.): ars orandi, the oratorical art, art of oratory, Quint. prooem. § 4; id. 2, 15, 20; 9, 4, 3:

    orandi scientia,

    id. 1, 10, 2:

    orandi studium,

    id. 9, 4, 110; 8, 6, 20.—
    B.
    To pray, beg, beseech, entreat one (the predom. signif. in all periods and styles; syn.: rogo, obsecro, obtestor, supplico, precor); constr. usually with acc. of the pers. and of the thing, and with ut, ne (the less freq. constructions, v. infra).
    (α).
    With acc. of the pers. and of the thing:

    illud te ad extremum et oro et hortor, ut, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

    multa deos orans,

    Verg. A. 9, 24:

    aliquem libertatem,

    Suet. Vesp. 16.—
    (β).
    With acc. of the pers. only: virginem orare, Liv. Andron. ap. Diom. p. 379 P: cum desubito me orat mulier, Enn. ap. Non. 517, 15 (Cax. v. 9 Vahl.); cf.:

    socer Non orandus erat, sed vi faciendus Erechtheus,

    not to be entreated, but compelled, Ov. M. 6, 701:

    Lydia, dic, per omnes Te deos oro, Sy barin cur properes amando perdere,

    Hor. C. 1, 8, 2.—
    (γ).
    With acc. of the thing for which one asks:

    gnato uxorem,

    to request a wife for one's son, Ter. And. 3, 2, 48:

    legati Romam missi, auxilium ad bellum orantes,

    to ask assistance, Liv. 21, 6:

    opem rebus affectis orantes,

    id. 6, 9:

    auxilia,

    Tac. A. 2, 46.—
    (δ).
    With ut: rogat oratque te Chrysogone, ut, etc., Cic. Rosc. Am. 49, 144:

    te, C. Flave, oro et obtestor, ut, etc.,

    id. Planc. 42, 104:

    te etiam atque etiam oro, ut, etc.,

    id. Att. 11, 1, 2:

    hoc me a vobis orare Juppiter jussit, ut, etc.,

    Plaut. Am. prol. 64.—
    (ε).
    With subj.:

    orant, ignoscamus peccatum suum,

    Plaut. Am. 1, 1, 101:

    et vocet oro,

    Verg. A. 11, 442:

    idque sinas, oro,

    Ov. P. 4, 1, 19.—
    (ζ).
    With ne:

    rogat eos atque orat, ne, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 39, § 96:

    quod te, Aesculapi, et te, Salus, ne quid sit hujus, oro,

    Ter. Hec. 3, 2, 3.—
    (η).
    With the imper.:

    absiste inceptis, oro,

    Sil. 11, 336.— With imper. and acc. of person, Verg. A. 2, 143; 4, 319; 10, 61 and 905.—
    (θ).
    With inf. or an object-clause:

    jampridem a me illos abducere Thestylis orat,

    Verg. E. 2, 43; id. A. 6, 313; 9, 231; Tac. A. 6, 2; 12, 9:

    vel Aegypti praefecturam concedi sibi oraret,

    Suet. Ner. 47.—
    (ι).
    With ab and abl. of a person, followed by ut or ne:

    primum hoc abs te oro, ni me inexorabilem faxis,

    Pac. Tr. 122:

    oravitque a suis, ut, etc.,

    Gell. 17, 10, 7:

    oratus ab Artorio, ne in castris remaneret,

    Vell. 2, 70, 1.—
    (κ).
    With cum aliquo: quod tecum pater orat, Enn. ap. Fest. p. 198 Müll. (Ann. v. 20 Vahl.):

    si is mecum oraret,

    Plaut. Cas. 2, 5, 15:

    tecum oro et quaeso, ut,

    id. Curc. 3, 1, 62:

    egi, atque oravi tecum, uxorem ut duceres,

    Ter. Hec. 4, 4, 64; cf. Caes. B. C. 1, 22; cited above, II. A.—
    (λ).
    With pro and the abl.:

    nec pro civibus se orare, sed pro, etc.,

    Just. 11, 4, 4:

    ut Octavius orandus sit pro salute cujusquam civis,

    Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 2; cf.:

    ut pro illā ores, ut sit propitius (deus),

    Plaut. As. 4, 1, 38.—
    b.
    Oro te, I pray thee, prithee, parenthetically, a formula of politeness (cf. quaeso):

    dic. oro te, clarius,

    Cic. Att. 4, 8, 1; Sen. Vit. Beat. 7, 1; Liv. 5, 5, 1; cf. Cic. Att. 7, 16, 3.—
    C.
    To pray, to supplicate God (eccl. Lat.); act.:

    oravit Dominum,

    Vulg. Judic. 13, 8:

    orationem quam orat,

    id. 3 Reg. 8, 29; id. 2 Par. 6, 21:

    filios, id. Job, 19, 17: Deum,

    id. Ecclus. 50, 24:

    orationes longas,

    id. Matt. 23, 14.—More often neutr.:

    pro te,

    Vulg. Gen. 20, 7:

    ut audias,

    id. ib. 43, 20:

    in loco isto,

    id. 3 Reg. 8, 30:

    contra viam civitatis,

    id. ib. 8, 44:

    ad Dominum,

    id. 4 Reg. 4, 33:

    cum lacrimis,

    id. Tob. 3, 1:

    unus orans et unus maledicens,

    id. Ecclus. 34, 29:

    spiritu et mente,

    id. 1 Cor. 14, 15:

    mulierem decalvatam orare non decet,

    Ambros. in Luc. 6, § 19:

    orandi gratia,

    Lact. 4, 15, 20.—Hence, P. a. as subst.: ōrans, antis, m., an orator:

    orantes,

    Tac. Dial. 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > orans

  • 8 oro

    ōro, āvi, ātum, 1 (orassis for oraveris, Plaut. Ep. 5, 2, 63), v. a. and n. [1. os, to speak]:

    oro ab ore,

    Varr. L. L. 6, § 76 Müll.
    I.
    In gen. (so obsol.):

    orare antiquos dixisse pro agere testimonio est, quod oratores dicti et causarum actores et qui rei publicae mandatas causas agebant,

    Fest. p. 198 Müll.:

    bonum aequumque oras,

    Plaut. Most. 3, 1, 151:

    talibus orabat Juno,

    Verg. A. 10, 96.—
    II.
    In partic.
    A.
    To treat, argue, plead (as an ambassador, advocate, etc.; class., but very rare; cf.

    ago): REM VBI PAGVNT ORATO, Fragm. XII. Tab.: matronis ipsis, quae raptae erant, orantibus,

    i. e. at their mediation, Cic. Rep. 2, 7, 13:

    causam capitis,

    to argue, plead, id. Brut. 12, 47:

    orandae litis tempus accommodare,

    id. Off. 3, 10, 43:

    si causa oranda esset,

    Liv. 39, 40, 6:

    causas melius,

    Verg. A. 6, 849:

    cum eo de salute suā agit, orat atque obsecrat,

    treats, speaks, Caes. B. C. 1, 22:

    causam dixit et ipse pro se oravit,

    plead his own cause, Liv. 39, 40, 12.—
    2.
    Of oratorical speaking, eloquence (freq. in Quint.): ars orandi, the oratorical art, art of oratory, Quint. prooem. § 4; id. 2, 15, 20; 9, 4, 3:

    orandi scientia,

    id. 1, 10, 2:

    orandi studium,

    id. 9, 4, 110; 8, 6, 20.—
    B.
    To pray, beg, beseech, entreat one (the predom. signif. in all periods and styles; syn.: rogo, obsecro, obtestor, supplico, precor); constr. usually with acc. of the pers. and of the thing, and with ut, ne (the less freq. constructions, v. infra).
    (α).
    With acc. of the pers. and of the thing:

    illud te ad extremum et oro et hortor, ut, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

    multa deos orans,

    Verg. A. 9, 24:

    aliquem libertatem,

    Suet. Vesp. 16.—
    (β).
    With acc. of the pers. only: virginem orare, Liv. Andron. ap. Diom. p. 379 P: cum desubito me orat mulier, Enn. ap. Non. 517, 15 (Cax. v. 9 Vahl.); cf.:

    socer Non orandus erat, sed vi faciendus Erechtheus,

    not to be entreated, but compelled, Ov. M. 6, 701:

    Lydia, dic, per omnes Te deos oro, Sy barin cur properes amando perdere,

    Hor. C. 1, 8, 2.—
    (γ).
    With acc. of the thing for which one asks:

    gnato uxorem,

    to request a wife for one's son, Ter. And. 3, 2, 48:

    legati Romam missi, auxilium ad bellum orantes,

    to ask assistance, Liv. 21, 6:

    opem rebus affectis orantes,

    id. 6, 9:

    auxilia,

    Tac. A. 2, 46.—
    (δ).
    With ut: rogat oratque te Chrysogone, ut, etc., Cic. Rosc. Am. 49, 144:

    te, C. Flave, oro et obtestor, ut, etc.,

    id. Planc. 42, 104:

    te etiam atque etiam oro, ut, etc.,

    id. Att. 11, 1, 2:

    hoc me a vobis orare Juppiter jussit, ut, etc.,

    Plaut. Am. prol. 64.—
    (ε).
    With subj.:

    orant, ignoscamus peccatum suum,

    Plaut. Am. 1, 1, 101:

    et vocet oro,

    Verg. A. 11, 442:

    idque sinas, oro,

    Ov. P. 4, 1, 19.—
    (ζ).
    With ne:

    rogat eos atque orat, ne, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 39, § 96:

    quod te, Aesculapi, et te, Salus, ne quid sit hujus, oro,

    Ter. Hec. 3, 2, 3.—
    (η).
    With the imper.:

    absiste inceptis, oro,

    Sil. 11, 336.— With imper. and acc. of person, Verg. A. 2, 143; 4, 319; 10, 61 and 905.—
    (θ).
    With inf. or an object-clause:

    jampridem a me illos abducere Thestylis orat,

    Verg. E. 2, 43; id. A. 6, 313; 9, 231; Tac. A. 6, 2; 12, 9:

    vel Aegypti praefecturam concedi sibi oraret,

    Suet. Ner. 47.—
    (ι).
    With ab and abl. of a person, followed by ut or ne:

    primum hoc abs te oro, ni me inexorabilem faxis,

    Pac. Tr. 122:

    oravitque a suis, ut, etc.,

    Gell. 17, 10, 7:

    oratus ab Artorio, ne in castris remaneret,

    Vell. 2, 70, 1.—
    (κ).
    With cum aliquo: quod tecum pater orat, Enn. ap. Fest. p. 198 Müll. (Ann. v. 20 Vahl.):

    si is mecum oraret,

    Plaut. Cas. 2, 5, 15:

    tecum oro et quaeso, ut,

    id. Curc. 3, 1, 62:

    egi, atque oravi tecum, uxorem ut duceres,

    Ter. Hec. 4, 4, 64; cf. Caes. B. C. 1, 22; cited above, II. A.—
    (λ).
    With pro and the abl.:

    nec pro civibus se orare, sed pro, etc.,

    Just. 11, 4, 4:

    ut Octavius orandus sit pro salute cujusquam civis,

    Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 2; cf.:

    ut pro illā ores, ut sit propitius (deus),

    Plaut. As. 4, 1, 38.—
    b.
    Oro te, I pray thee, prithee, parenthetically, a formula of politeness (cf. quaeso):

    dic. oro te, clarius,

    Cic. Att. 4, 8, 1; Sen. Vit. Beat. 7, 1; Liv. 5, 5, 1; cf. Cic. Att. 7, 16, 3.—
    C.
    To pray, to supplicate God (eccl. Lat.); act.:

    oravit Dominum,

    Vulg. Judic. 13, 8:

    orationem quam orat,

    id. 3 Reg. 8, 29; id. 2 Par. 6, 21:

    filios, id. Job, 19, 17: Deum,

    id. Ecclus. 50, 24:

    orationes longas,

    id. Matt. 23, 14.—More often neutr.:

    pro te,

    Vulg. Gen. 20, 7:

    ut audias,

    id. ib. 43, 20:

    in loco isto,

    id. 3 Reg. 8, 30:

    contra viam civitatis,

    id. ib. 8, 44:

    ad Dominum,

    id. 4 Reg. 4, 33:

    cum lacrimis,

    id. Tob. 3, 1:

    unus orans et unus maledicens,

    id. Ecclus. 34, 29:

    spiritu et mente,

    id. 1 Cor. 14, 15:

    mulierem decalvatam orare non decet,

    Ambros. in Luc. 6, § 19:

    orandi gratia,

    Lact. 4, 15, 20.—Hence, P. a. as subst.: ōrans, antis, m., an orator:

    orantes,

    Tac. Dial. 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > oro

  • 9 subplico

    supplĭco ( subpl-), āvi, ātum, 1 ( perf. subj. supplicassis, Plaut. As. 2, 4, 61; in tmesi: sub vos placo, Auct. ap. Fest. s. v. sub, p. 309, and s. v. ob, p. 190 Müll.), v. n. and a. [supplex], to kneel down or humble one ' s self, to pray or beg humbly, to beseech, implore, supplicate (class.; cf.: oro, adoro, precor).
    I.
    In gen.
    (α).
    With dat.:

    cui irato supplicet,

    Plaut. As. 1, 2, 24:

    nec quoiquam supplico,

    id. Bacch. 2, 2, 47:

    ipsum hunc orabo: huic supplicabo,

    Ter. And. 2, 1, 12:

    is sibi me supplicaturum putat,

    id. Hec. 3, 5, 50:

    populo Romano supplicare,

    Cic. Planc. 20, 50:

    alicui summisse,

    id. ib. 5, 12:

    neque Caesari solum, sed etiam amicis ejus omnibus pro te libentissime supplicabo,

    id. Fam. 6, 14, 3; cf. id. ib. 6, 13, 2; id. Font. 15, 35 (11, 25):

    cum tot res sint, quae vestris animis supplicent,

    id. ib. 14, 31:

    supplicare indignis,

    Ov. M. 6, 367. — Pass. impers.:

    ut, si tui nobis potestas saepius fieret, non multum Graecis supplicandum putarem,

    Cic. Fin. 5, 25, 75. —
    (β).
    Absol.:

    supplicabo, exobsecrabo, ut quemque amicum videro,

    Plaut. As. 1, 3, 93:

    venire domum ad eum, precari, denique supplicare,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    precari ab indigno, supplicare, etc.,

    id. Lael. 16, 57:

    nemo rem publicam imploravit, nemo supplicavit,

    id. de Or. 1, 53, 230:

    missitare supplicantes legatos, Sall J. 38, 1: Pompeiani querentes supplicavere,

    Plin. 8, 7, 7, § 21; Suet. Claud. 1.—
    (γ).
    With acc. (ante- and post-class.):

    quod domi'st, numquam ulli supplicabo,

    Plaut. Rud. 5, 2, 48:

    sub vos placo, Auct. ap. Fest. l. l.: imperatores nostros,

    Dig. 28, 5, 92:

    contrarios,

    Amm. 30, 8, 10.—
    II.
    In partic., to pray to or supplicate as a god; to pray, worship:

    vilica Lari familiari pro copia supplicet,

    Cato, R. R. 143, 2; cf. Plaut. Aul. prol. 24:

    in fano supplicare,

    id. Curc. 4, 2, 41:

    a dis supplicans invenire veniam sibi,

    id. Rud. prol. 26:

    per hostias diis supplicare,

    Sall. J. 63, 1:

    populus frequens iit supplicatum,

    Liv. 3, 63, 5; 10, 23, 2:

    circa fana deorum,

    id. 24, 23, 1:

    molā salsā supplicare,

    Plin. 12, 18, 41, § 83:

    sacrificio supplicari,

    Capitol. Max. 24. — Impers. pass.: Metello venienti ture, quasi deo, supplicabatur, Sall. Fragm. ap. Macr. S. 2, 9:

    ut, cujus sepulcrum usquam exstet... ei publice supplicetur,

    Cic. Phil. 1, 6, 13:

    supplicatum totā urbe est,

    Liv. 27, 23, 7:

    ture nec supplicabatur,

    Plin. 13, 1, 1, § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > subplico

  • 10 supplico

    supplĭco ( subpl-), āvi, ātum, 1 ( perf. subj. supplicassis, Plaut. As. 2, 4, 61; in tmesi: sub vos placo, Auct. ap. Fest. s. v. sub, p. 309, and s. v. ob, p. 190 Müll.), v. n. and a. [supplex], to kneel down or humble one ' s self, to pray or beg humbly, to beseech, implore, supplicate (class.; cf.: oro, adoro, precor).
    I.
    In gen.
    (α).
    With dat.:

    cui irato supplicet,

    Plaut. As. 1, 2, 24:

    nec quoiquam supplico,

    id. Bacch. 2, 2, 47:

    ipsum hunc orabo: huic supplicabo,

    Ter. And. 2, 1, 12:

    is sibi me supplicaturum putat,

    id. Hec. 3, 5, 50:

    populo Romano supplicare,

    Cic. Planc. 20, 50:

    alicui summisse,

    id. ib. 5, 12:

    neque Caesari solum, sed etiam amicis ejus omnibus pro te libentissime supplicabo,

    id. Fam. 6, 14, 3; cf. id. ib. 6, 13, 2; id. Font. 15, 35 (11, 25):

    cum tot res sint, quae vestris animis supplicent,

    id. ib. 14, 31:

    supplicare indignis,

    Ov. M. 6, 367. — Pass. impers.:

    ut, si tui nobis potestas saepius fieret, non multum Graecis supplicandum putarem,

    Cic. Fin. 5, 25, 75. —
    (β).
    Absol.:

    supplicabo, exobsecrabo, ut quemque amicum videro,

    Plaut. As. 1, 3, 93:

    venire domum ad eum, precari, denique supplicare,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    precari ab indigno, supplicare, etc.,

    id. Lael. 16, 57:

    nemo rem publicam imploravit, nemo supplicavit,

    id. de Or. 1, 53, 230:

    missitare supplicantes legatos, Sall J. 38, 1: Pompeiani querentes supplicavere,

    Plin. 8, 7, 7, § 21; Suet. Claud. 1.—
    (γ).
    With acc. (ante- and post-class.):

    quod domi'st, numquam ulli supplicabo,

    Plaut. Rud. 5, 2, 48:

    sub vos placo, Auct. ap. Fest. l. l.: imperatores nostros,

    Dig. 28, 5, 92:

    contrarios,

    Amm. 30, 8, 10.—
    II.
    In partic., to pray to or supplicate as a god; to pray, worship:

    vilica Lari familiari pro copia supplicet,

    Cato, R. R. 143, 2; cf. Plaut. Aul. prol. 24:

    in fano supplicare,

    id. Curc. 4, 2, 41:

    a dis supplicans invenire veniam sibi,

    id. Rud. prol. 26:

    per hostias diis supplicare,

    Sall. J. 63, 1:

    populus frequens iit supplicatum,

    Liv. 3, 63, 5; 10, 23, 2:

    circa fana deorum,

    id. 24, 23, 1:

    molā salsā supplicare,

    Plin. 12, 18, 41, § 83:

    sacrificio supplicari,

    Capitol. Max. 24. — Impers. pass.: Metello venienti ture, quasi deo, supplicabatur, Sall. Fragm. ap. Macr. S. 2, 9:

    ut, cujus sepulcrum usquam exstet... ei publice supplicetur,

    Cic. Phil. 1, 6, 13:

    supplicatum totā urbe est,

    Liv. 27, 23, 7:

    ture nec supplicabatur,

    Plin. 13, 1, 1, § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > supplico

  • 11 dē-precor

        dē-precor ātus, ārī, dep.,    to avert by prayer, deprecate, plead against, beg to escape, seek to avoid: ullam ab sese calamitatem: a me patriae querimoniam: nullum genus supplici: mortem, Cs.: inimici imperium, S.: sui periculi deprecandi facultas, Cs.: ignominiam, L.: primum deprecor, ne me, etc.: unum, ne se armis despoliaret, Cs.: non deprecor, quin, etc., Ct.: illam, i. e. curse, Ct.—To pray, plead with, apply to, solicit, offer a plea: quem deprecarere?: patres, ne festinarent decernere, L.: errasse regem deprecati sunt, plead in excuse, S.: pro filio patres deprecamur: neque illum se deprecari, quo minus pergat, L.: roget, deprecetur: merui, nec deprecor, inquit, V.—Supin. acc.: ad me deprecatum venire.—To pray for, intercede in behalf of: multorum vitam a Sullā: quos ad pacem deprecandam miserat: me a vobis.

    Latin-English dictionary > dē-precor

  • 12 etiam

        etiam adv. (rarely conj.)    [et + iam].    I. Of time, now too, yet, as yet, even yet, still, even now: incertus sum etiam quid sim facturus, T.: cum iste etiam cubaret, introductus est: Invalidus etiamque tremens, etiam inscius aevi, V.: quamdiu etiam, how much longer: non dico fortasse etiam quod sentio: cuius iam etiam nomen invitus audio, to this day.—Adding a fact or thought, and also, and furthermore, also, likewise, besides, and as well: Ad haec mala hoc mihi accedit etiam, T.: Unum etiam donis istis Adicias, V.: caret epulis, caret ergo etiam vinolentiā: quae forsitan alii quoque etiam fecerint: ut in pace semper, sic tum etiam in bello, then too: non modo auctoritates, sed etiam imperium.—    II. Praegn., to introduce a stronger statement, and even, nay, even: quae omnes docti summa, quidam etiam sola bona esse dixerunt: satis armati fuerunt, etiam nullis armis datis: civitas improba antea non erat; etiam erat inimica improborum, nay, rather: Immo etiam, qui hoc occultari facilius credas dabo, T. — To heighten the force of a comparative, yet, still: an quid est etiam amplius? T.: dic etiam clarius: ad Alesiam magna inopia, multo etiam maior ad Avaricum, Cs.—    III. Meton., in affirmation, certainly, granted, by all means, yes indeed, yes: Pa. Nil aliud dicam? Ba. etiam, T.: aut etiam, aut non respondere: An. Num quid subolet patri? Ge. nil etiam, nothing at all, T. — Now, what? pray?: Etiam caves, ne videat te aliquis? are you on your guard, pray? T.: is mihi etiam gloriabitur? etc., is he going to boast after this?—At once, forthwith, now: Vide etiam sodes, ut, etc., T.: etiam tu hinc abis? T.—In the phrase, etiam atque etiam, again and again, constantly, repeatedly, persistently: etiam atque etiam cogita, T.: etiam atque etiam argumenta cum argumentis comparare: promissa adfirmare, L.: adspice, H.—    IV. With enclitic particles.—With dum, hitherto, even till now, still, even yet: neque etiam dum scit pater, T.: cum poteris igitur (veni), quoniam etiamdum abes.—With num, still, even yet: cum tristis hiemps etiamnum saxa Rumperet, V.— With nunc, yet, till now, still, even now, even to this time, even at this time: Etiam nunc hic stas? T.: vos cunctamini etiam nunc, quid faciatis? S.: dubitate etiam nunc, si potestis: homo tribunatum etiam nunc spirans, L.: nullo etiam nunc usu rei militaris percepto, till that time, Cs.: sparsis etiam nunc pellibus albo, V.—With si, even if, although, albeit: Etiam si dudum fuerat ambiguum, Nune non est, T.: ego etiamsi omnia dixero, nequaquam, etc.: etiam si lex faciat potestatem, tamen existiment, etc.—With tum, even then, even at the time, till that time, till then, still: etiam tum patrem in hominum numero putabat: etiamtum Agricola Britanniam obtinebat, Ta.: quod acres sint etiam tum, cum, etc., even at times when.—With tunc, even at that time, even yet: Hannibalem armis etiam tunc invictum voluptate vicit.
    * * *
    and also, besides, furthermore, in adition, as well; even, actually; yes/indeed; now too, as yet, still, even now; yet again; likewise; (paarticle); (et-iam)

    Latin-English dictionary > etiam

  • 13 obsecrō

        obsecrō āvī, ātus, āre    [ob+sacro], to beseech, entreat, implore, supplicate, conjure: cum multis lacrimis: pro fratris salute: te per senectutem suam, conjures you: pro salute meā populum R.: hoc te obsecro, T.: illud unum vos, ne, etc.: pater, obsecro, mi ignoscas, T.: obsecro... adhibeatis inisericordiam: te ut omnia perscribas: te, Ne facias, T.: alquem, ut suis fortunis consulat, Cs. —Esp., 1 st pers., in colloq. use: Ph. Prodi, male conciliate. Do. Obsecro, I cry you mercy, T.: obsecro, an is est? I pray, T.: sed obsecro te, but I beseech you: obsecro vos, L.
    * * *
    obsecrare, obsecravi, obsecratus V TRANS
    entreat/beseech/implore/pray; (w/diety as object)

    Latin-English dictionary > obsecrō

  • 14 ōrō

        ōrō āvī, ātus, āre    [1 os], to speak: talibus orabat Iuno, V.—To treat, argue, plead: matronis ipsis orantibus, i. e. at the mediation of: causam capitis, plead: causas melius, V.: cum eo de salute suā, treat, Cs.: ipse pro se oravit, pleaded his own cause, L.—To pray, beg, beseech, entreat, implore, supplicate: ‘me surpite morti,’ orabat, H.: orando surdas aurīs reddideras mihi, T.: socer Non orandus erat, vi sed faciendus, to be made my father-in-law, not by entreaty but by compulsion, O.: gnato uxorem, request a wife for, T.: Quod ego per hanc te dextram oro, T.: illud te, ut, etc., O.: multa deos orans, V.: te oro, ut redeat, T.: te etiam atque etiam oro, ut, etc.: oratos vos omnīs volo, Ne plus possit, etc., T.: quod ne faciatis, oro obtestorque vos: oro atque obsecro, adhibeatis misericordiam: et vocet oro, V.: istam, Oro, exue mentem, V.: Per deos oro... Este mei memores, O.: admittier orant (i. e. ut admittantur), V.: orantes primi transmittere cursum (i. e. ut primi transmitterent), V.: ut Octavius orandus sit pro salute cuiusquam civis.— Parenthet., with te or vos, I beg, prithee: dic, oro te, clarius: ne illa quidem, oro vos, movent? L.
    * * *
    I
    orare, oravi, oratus V
    beg, ask for, pray; beseech, plead, entreat; worship, adore
    II
    orere, -, - V

    Latin-English dictionary > ōrō

  • 15 quaesō

        quaesō —, — (ere)    [QVAES-].—Only 1st pers. indic. praes., sing. and plur, to beg, pray, beseech, entreat: quaeso, ut eum diem memoriae mandetis: quaeso a vobis, ut, in hac causā, etc.: id uti permittatis, quaesumus, L.: quaeso obtestorque, ne: Decium quaeso mecum consulem faciatis, L.: deos quaeso, ut istaec prohibeant, T.: te precor et quaeso, ut liceret, etc.: hoc quaeso, Svre, Ut, etc., T.—Parenthet., I beg, I pray, prithee, please: ubinam est, quaeso? prithee, T.: tu, quaeso, crebro ad me scribe: quam ob rem aggredere, quaesumus, etc.
    * * *
    quaesere, -, - V
    beg, ask, ask for, seek

    Latin-English dictionary > quaesō

  • 16 quis-nam (quis nam) or (adj.) quīnam

       quis-nam (quis nam) or (adj.) quīnam quaenam, quidnam or    (adj.) quodnam, pron. interrog, who then? who in the world? which, I insist? what, pray? (more pressing than quis): Quod nam ob factum, T.: quisnam igitur tuebitur P. Scipionis memoriam? cuinam mirum videretur?: Numquid nam amplius tibi cum illā fuit? pray had you nothing further to do with her? T.: num quisnam praeterea? nemo est, anybody else: num quidnam novi? is there anything new?—In indirect questions: reviso, quid nam Chaerea hic rerum gerat, T.: exspectabam quinam testes dicerentur: miserunt Delphos consultum, quidnam facerent de rebus suis, N.: controversias habere, quinam anteferretur (i. e. uter), Cs.

    Latin-English dictionary > quis-nam (quis nam) or (adj.) quīnam

  • 17 supplicō (subpl-)

        supplicō (subpl-) āvī, ātus, āre    [supplex], to kneel down, humble oneself, pray humbly, beseech, beg, implore, supplicate: precari, denique supplicare: missitare supplicantes legatos, S.: Ipsum hunc orabo; huic supplicabo, T.: senatui pro me: indignis, O.: ut non multum Graecis supplicandum putarem.—Of worship, to pray, supplicate, worship: per hostias deis, S.: populus iit supplicatum, L.: ut, cuius sepulcrum exstet... ei publice supplicetur: supplicatum totā urbe est, L.

    Latin-English dictionary > supplicō (subpl-)

  • 18 tandem

        tandem adv.    [tam+the demonstr. ending dem], at length, at last, in the end, finally: Tandem reprime iracundiam, T.: ut veritas tandem recreetur: tandem volneribus defessi, Cs.: Tandem desine matrem sequi, H.: ut iam tandem illi fateantur: Aliquando tandem huc animum ut adiungas tuum, T.: tandem aliquando Catilinam... ex urbe eiecimus.—In eager or impatient questions, pray, pray now, now, I beg: quid tandem agebatis? what in the world?: quod genus tandem est istud ostentationis et gloriae?: quo: modo tandem?: quousque tandem abutere, Catilina, patientiā nostrā?: quae quousque tandem patiemini? S.: Ain' tandem, T.
    * * *
    at last, finally; in the end

    Latin-English dictionary > tandem

  • 19 adoro

    ăd-ōro, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    In the earliest per., to speak to or accost one, to address; hence, also, to treat of or negotiate a matter with one:

    adorare veteribus est alloqui,

    Serv. ad Verg. A. 10, 677:

    immo cum gemitu populum sic adorat,

    App. Met. 2, p. 127; 3, p. 130: adorare apud antiquos significabat agere: unde et legati oratores dicuntur, quia mandata populi agunt, Paul. ex Fest. p. 19 Müll.; cf. oro and orator.— Hence, also, in judicial lang., to bring an accusation, to accuse; so in the Fragm. of the XII. Tab. lex viii.: SEI (Si) ADORAT FVRTO QVOD NEC MANIFESTVM ERIT, Fest. S. V. NEC, p. 162 Müll.—
    II.
    In the class. per., to speak to one in order to obtain something of him; to ask or entreat one, esp. a deity, to pray earnestly, to beseech, supplicate, implore; constr. with acc., ut, or the simple subj.:

    quos adorent, ad quos precentur et supplicent,

    Liv. 38, 43:

    affaturque deos et sanctum sidus adorat,

    Verg. A. 2, 700:

    in rupes, in saxa (volens vos Turnus adoro) Ferte ratem,

    id. ib. 10, 677:

    Junonis prece numen,

    id. ib. 3, 437:

    prece superos,

    Ov. Tr. 1, 3, 41:

    non te per meritum adoro,

    id. H. 10, 141.—With the thing asked for in the acc. (like rogo, peto, postulo):

    cum hostiā caesā pacem deūm adorāsset,

    Liv. 6, 12 Drak.—With ut:

    adoravi deos, ut, etc.,

    Liv. 7, 40; Juv. 3, 300:

    adorati di, ut bene ac feliciter eveniret,

    Liv. 21, 17:

    Hanc ego, non ut me defendere temptet, adoro,

    Ov. P. 2, 2, 55.—With the subj. without ut, poet.:

    maneat sic semper adoro,

    I pray, Prop. 1, 4, 27.—
    III.
    Hence,
    A.
    Dropping the idea of asking, entreating, to reverence, honor, adore, worship the gods or objects of nature regarded as gods; more emphatic than venerari, and denoting the highest degree of reverence (Gr. proskunein); the habitus adorantium was to put the right hand to the mouth and turn about the entire body to the right (dextratio, q. v.); cf. Plin. 28, 2, 5, § 25; Liv. 5, 21; App. M. 4, 28. —Constr. with acc., dat., with prepp. or absol.
    (α).
    With acc.:

    Auctoremque viae Phoebum taciturnus adorat,

    Ov. M. 3, 18:

    Janus adorandus,

    id. F. 3, 881:

    in delubra non nisi adoraturus intras,

    Plin. Pan. 52:

    large deos adorare,

    Plin. 12, 14, 32, § 62:

    nil praeter nubes et caeli numen adorat,

    Juv. 14, 97:

    adorare crocodilon,

    id. 15, 2.—

    In eccl. Lat. of the worship of the true God: adoravit Israel Deum,

    Vulg. Gen. 47, 31:

    Dominum Deum tuum adorabis,

    ib. Matt. 4, 10:

    Deum adora,

    ib. Apoc. 22, 9;

    so of Christ: videntes eum adoraverunt,

    ib. Matt. 28, 17;

    adorent eum omnes angeli Dei,

    ib. Heb. 1, 6.—
    (β).
    With dat. (eccl.): adorato ( imperat.) Domino Deo tuo, Vulg. Deut. 26, 10:

    nec adorabis deo alieno,

    id. Ital. Ps. 80, 10 Mai (deum alienum, Vulg.):

    qui adorant sculptibus,

    ib. ib. 96, 7 Mai (sculptilia, Vulg.).—
    (γ).
    With prepp. (eccl.):

    si adoraveris coram me,

    Vulg. Luc. 4, 7:

    adorabunt in conspectu tuo,

    ib. Apoc. 15, 4:

    adorent ante pedes tuos,

    ib. ib. 3, 9; 22, 8.—
    (δ).
    Absol. (eccl.):

    Patres nostri in hoc monte adoraverunt,

    Vulg. Joan. 4, 20 bis.; ib. Act. 24, 11.—And,
    B.
    The notion of religious regard being dropped, to reverence, admire, esteem highly:

    adorare priscorum in inveniendo curam,

    Plin. 27, 1, 1, § 1:

    Ennium sicut sacros vetustate lucos adoremus,

    Quint. 10, 1, 88:

    veteris qui tollunt grandia templi pocula adorandae rubiginis,

    Juv. 13, 148:

    nec tu divinam Aeneida tenta, Sed longe sequere et vestigia semper adora,

    Stat. Th. 12, 816.—
    C.
    Under the emperors the Oriental custom being introduced of worshipping the Cæsars with divine ceremony, to worship, to reverence:

    C. Caesarem adorari ut deum constituit, cum reversus ex Syria, non aliter adire ausus esset quam capite velato circumvertensque se, deinde procumbens,

    Suet. Vit. 2; App. M. 4, 28; Min. Fel. 2, 5:

    non salutari, sed adorari se jubet (Alexander),

    Just. 12, 7:

    adorare Caesarum imagines,

    Suet. Calig. 14: coronam a judicibus ad se delatam adoravit, did obeisance before, id. Ner. 12:

    adorare purpuram principis,

    i. e. touched his purple robe and brought it to the mouth in reverence, Amm. 21, 9.—Of adulation to the rabble, to pay court to:

    nec deerat Otho protendens manus, adorare volgum,

    Tac. H. 1, 36.
    This word does not occur in Cic.
    ; for in Arch. 11, 28, where adoravi was given by Mai in Fragm. p. 124, Halm reads adhortatus sum, and B. and K. adornavi.

    Lewis & Short latin dictionary > adoro

  • 20 comprecor

    com-prĕcor ( conp-), ātus, āri, v. dep. (lit. to worship a deity with all the usages belonging thereto; hence, in gen.), to pray to, supplicate, implore (mostly ante-class. and rare; not in Cic.); constr. alicui, aliquem, aliquid, or absol.:

    Jovi molā salsā,

    Plaut. Am. 2, 2, 108:

    deos,

    Ter. Ad. 4, 5, 65 and 70: caelestūm fidem, * Cat. 64, 191.— Absol., to pray, supplicate:

    abi intro et conprecare,

    Plaut. Mil. 2, 4, 41:

    Cythereïa, comprecor, ausis Assit,

    Ov. M. 10, 640; 12, 285; 14, 379.—With dat. of pers., to imprecate, wish for a person:

    tunc mortem comprecantur sibi,

    Sen. Ep. 99, 16:

    iratum principem alicui,

    Plin. Ep. 4, 25, 2; so absol., Plin. Pan. 2 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > comprecor

См. также в других словарях:

  • Pray — may refer to:* Prayer, an active effort to communicate with a deity or spirit * Pray (BI), a comune (municipality) in the Province of Biella in the Italian region Piedmont * Pray (2005 film), a film produced by Satoshi Fukushima * Pray (2007… …   Wikipedia

  • Pray for Villains — Studioalbum von DevilDriver Veröffentlichung 2009 Label Roadrunner Records …   Deutsch Wikipedia

  • Pray for the Soul of Betty — Origin New York City Genres Post grunge Hard rock Years active 2003 2006 Labels Baby Julius Productions/ …   Wikipedia

  • Pray Anything — Saltar a navegación, búsqueda Pray Anything Episodio de Los Simpson Episodio n.º Temporada 14 Episodio 301 Código de producción EABF06 Guionista(s) Sam O Neal Neal Boushell Director Michael Polcino …   Wikipedia Español

  • pray — vt: to ask for plaintiff pray s judgment against the defendants for actual damages used esp. in pleadings vi: to make a request of a court esp. in a complaint or petition complainant pray s for declaratory relief pray ing that the judgment be… …   Law dictionary

  • Pray (Begriffsklärung) — Pray ist der Familienname folgender Personen: Carl Pray, US amerikanischer Agrarökonom Charles Nelson Pray (1868–1963), US amerikanischer Politiker György Pray (1723–1801), ungarischer Historiker und Jesuit Der Name Pray bezeichnet außerdem: Pray …   Deutsch Wikipedia

  • Pray — Pray, v. i. [imp. & p. p. {Prayed}; p. pr. & vb. n. {Praying}.] [OE. preien, OF. preier, F. prier, L. precari, fr. prex, precis, a prayer, a request; akin to Skr. prach to ask, AS. frignan, fr[=i]nan, fricgan, G. fragen, Goth. fra[ i]hnan. Cf.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pray — Pray, v. i. [imp. & p. p. {Prayed}; p. pr. & vb. n. {Praying}.] [OE. preien, OF. preier, F. prier, L. precari, fr. prex, precis, a prayer, a request; akin to Skr. prach to ask, AS. frignan, fr[=i]nan, fricgan, G. fragen, Goth. fra[ i]hnan. Cf.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pray Along with Little Richard, Volume 1: A Closer Walk with Thee — Pray Along with Little Richard, Volume 1: A Closer Walk with Thee …   Википедия

  • Pray — Pray, v. t. 1. To address earnest request to; to supplicate; to entreat; to implore; to beseech. [1913 Webster] And as this earl was preyed, so did he. Chaucer. [1913 Webster] We pray you . . . by ye reconciled to God. 2 Cor. v. 20. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pray (single) — Pray is Tomoko Kawase s fifth single under Tommy Heavenly6, and the thirteenth overall single from her solo career. Two versions were offered, included a version with an alternate cover, stickers, and DVD. Pray was use as the first opening for… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»